Reisgenoten

‘Mama, hoe zou de machinist heten?!’ Mama reageert wijselijk niet, maar zoonlief blijft aanhouden: ‘Mama, hoe heet de machinist?!’  Mama heeft haar telefoon in de hand en reageert niet. Het jongetje geeft het op en kijkt uit het raam: ‘Oh, mama, nog een trein! Zou de trein kunnen stoppen?’ Geen reactie.

Tegenover de vrouw met haar enthousiaste zoontje zit een corpulente man. Bij het voorlaatste station is hij ingestapt, heeft zich naast een slank meisje in de stoel laten vallen en neemt nu anderhalve stoel in beslag. Het meisje naast hem kijkt erg benauwd en ik heb medelijden met haar.

Aan de andere kant van het gangpad zit een groepje vriendinnen. Hun koffers staan midden in het gangpad, maar het lijkt hen niet uit te maken. Ze gaan met z’n allen op reis voor school en uitgebreid wordt alle bagage doorgenomen. Niet heel vreemd, die megakoffers.

Achter de vriendinnen hebben twee jongens plaatsgenomen. Het zijn klasgenoten. Eén van de jongens houdt een referaat, terwijl zijn klasgenoot zich met gesloten ogen overgeeft aan zijn muziek. Een prachtig gezicht. Waarschijnlijk het recept van iedere ochtend en geen van beiden komt de ander een centimeter tegemoet.

In het verlengde van de beide jongens heeft net een meisje met een telefoon in haar hand plaatsgenomen. Steeds trilt haar telefoon. Waarschijnlijk een druk gesprek. Niet alleen het meisje, maar ook haar onbekende buurvrouw is belangstellend voor het verloop van het gesprek. Bijna bied ik haar dan ook aan om het gesprek voor te lezen.

Kortom, een verzameling van enorm veel verschillende mensen, gedachten en geniale momenten voor de liefhebber. Neem tot slot bijvoorbeeld het moment van de volle metro’s in de ochtendspits. Schouder aan schouder probeert de Nederlandse bevolking zich overeind te houden in de schokkende en abrupt remmende metro’s. Nette zakenmannen met wanhopige gezichten, onuitgeslapen studenten en giechelende scholieren. Natuurlijk bevinden er zich in de metro ook altijd een aantal liefhebbers van het boek ‘Alleen op de wereld’. Eén passagier en twee stoelen. Vreemd.

Ook tijdens de levensreis komen er verschillende mensen op ons op pad. Niet iedereen past misschien binnen jouw definitie van ‘reisgenoot’, maar respecteer, wees mild en heb lief.