‘Wortels schieten’
Vroeger, toen ik een klein meisje was, kwamen sommige uitspraken en woorden nog niet helemaal tot hun recht.
Zo verbaasde ik mij er bijvoorbeeld altijd over dat mijn moeder, terwijl ze belangstellend over de kinderwagen gebogen stond, aan de moeder van de baby vroeg hoeveel ‘manen’ het kind nu precies was. Aangezien ik me niet exact kon voorstellen om welke ‘maan’ het in dit geval ging, bedacht ik enkele verklaringen die mij wel logisch toeschenen. Zo leek het me dat het wel iets met gewicht te maken kon hebben, maar snapte ik niet waarom mijn moeder hiernaar zou informeren. Het moest dus wel iets met tijd te maken hebben, dus begreep ik al snel dat het aantal keer volle maan gelijk stond aan het aantal ‘manen’. Voor mijn gevoel gebeurde dat iedere week en op basis daarvan concludeerde ik dat mijn moeder met belangstelling vroeg naar de leeftijd van het kind in weken.
Ook vond ik het altijd wonderlijk dat mijn vader onder aan de trap riep dat hij wortel stond te schieten. Voor mijn geestesoog verscheen dan een hilarisch beeld van mijn vader met een katapult in zijn hand en een enórme emmer, gevuld met wortels, naast hem op de grond. Het verband tussen lang wachten en het afvuren van wortels vond ik echter vrij onduidelijk. “Enfin, zo’n baard”, vond ik dan beter te begrijpen.
Op een heel normaal pak melk stonden ook de wonderlijkste dingen. Zo stond het vriendelijke advies beschreven om met de pinpas te betalen. Tenminste, dat dácht ik. ‘Campina’ vertaalde ik namelijk met dichterlijke vrijheid als: ‘Je kunt pinnen.’ Naast het vriendelijke aanbod om te kunnen pinnen, stond er op het pak ook een ‘serviesnummer’. Wat dát betekende wist ik niet en helaas kon ik me er ook geen voorstelling bij maken.
Naast dat ík woorden wel eens verkeerd oppikte, had ik ook wel eens het idee dat ik het beter wist dan mijn omgeving. Bij een dictee op de basisschool vond ik het dan ook maar vreemd dat mijn meester ‘export’ uitsprak op z’n Hollands. Wist hij dan niet dat het ‘expó’ moest zijn?! Op z’n Frans; het liefst natuurlijk samengaand met een nuffig mondje.
Gelukkig kan ik je verzekeren dat het ooit allemaal op z’n plek valt. Momenteel informeer ik ook, belangstellend gebogen over de kinderwagen, naar hoeveel ‘maanden’ het kind precies is.
